Oι πλαστικές σακούλες έκαναν την εμφάνιση τους τη δεκαετία του 70 και από τότε έχουν κατακλύσει την καθημερινότητα του σύγχρονου ανθρώπου, αλλά και κάθε γωνιά του πλανήτη μας. Κάθε άτομο από τις 27 χώρες κράτη μέλη της ΕΕ, χρησιμοποιεί κατά μέσο όρο 500 πλαστικές σακούλες τον χρόνο και τις περισσότερες από αυτές μόνο μία φορά. Η μεγάλη κατανάλωση τους σε συνδυασμό με την μακροζωία τους – μία πλαστική σακούλα χρειάζεται περίπου χίλια χρόνια για να αποσυντεθεί- τις καθιστούν σοβαρή απειλή για το περιβάλλον.
Η παραγωγή μιας πλαστικής σακούλας, η επονομαζόμενη «πλαστική πανούκλα» απαιτεί πετρέλαιο και άλλα φυσικά αέρια, που δεν αποτελούν ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Δηλητηριάζουν τα ποτάμια, τους ωκεανούς, το έδαφος και τη διατροφική αλυσίδα όλου του ζωικού βασιλείου, συμπεριλαμβανομένου και του ανθρώπου. Πάνω από 100.000 θαλάσσια ζώα πεθαίνουν κάθε χρόνο από τις πλαστικές σακούλες. Χελώνες, φάλαινες, και άλλα θαλάσσια είδη πεθαίνουν γιατί τρώνε πλαστικές σακούλες που τις μπερδεύουν για φαγητό. Οι χελώνες πιστεύουν πως οι σακούλες μέσα στο νερό είναι μέδουσες, το βασικό τους γεύμα. Μόλις τις καταπιούν, το πλαστικό τις πνίγει, ή μπλοκάρει τα έντερά τους, γεγονός που οδηγεί σε ένα βασανιστικό θάνατο. Πολλές αγελάδες, κατσίκες και άλλα ζώα παθαίνουν το ίδιο, καθώς τρώνε τυχαία πλαστικές σακούλες, ενώ βόσκουν. Οι σακούλες, αποτελούν την κύρια πηγή σκουπιδιών στα πάρκα, στους δρόμους και στις θάλασσες, αφού είναι ελαφριές και δύσκολο να τις περιορίσεις (ένας αδύναμος αέρας είναι αρκετός για να τις μεταφέρει χιλιόμετρα μακριά). Δεν βιοδιασπώνται, σπάνε σε μικρότερα κομμάτια αλλά ποτέ δεν εξαφανίζονται εντελώς.
Πέρα από το περιβαλλοντικό κόστος, η πλαστική σακούλα κοστίζει και στην τσέπη. Οι πλαστικές σακούλες κοστίζουν στην επιχείρηση και πολλές φορές το κόστος τους μεταφέρεται στα προϊόντα του καταστήματος, πράγμα που μεταφράζεται σε υψηλότερες τιμές.
Αρκετές είναι οι χώρες που έχουν νομοθετικά καταργήσει τη διάθεση πλαστικής σακούλας στα καταστήματα, μεταξύ αυτών η Αυστραλία, η Ιρλανδία, το Μπαγκλαντές, η Ρουάντα, η Ταϊβάν και η Κίνα. Στην προσπάθειά τους να περιορίσουν την εξάρτησή τους από το πετρέλαιο, τη συρρίκνωση των χωματερών και την προστασία του περιβάλλοντος, τα κράτη αυτά προωθούν εναλλακτικές λύσεις για τους καταναλωτές. Με ιδανική τη χρήση των πάνινων τσαντών. οι υφασμάτινες τσάντες είναι ανθεκτικές, βιοδιασπώμενες, πλένονται και χωρούν περισσότερα προϊόντα από τις πλαστικές σακούλες με αποτέλεσμα να μπορούν να χρησιμοποιηθούν πολλές φορές χωρίς να μολύνουν το περιβάλλον.
Αρκεί να σκεφτούμε τις επιπτώσεις της πλαστικής σακούλας στο περιβάλλον και τότε καταλαβαίνουμε το πραγματικό της κόστος. Αυτό που χρειάζεται είναι η εκπαίδευση του κόσμου, ώστε να κατανοήσει τις συνέπειες της χρήσης της και να εξοικειωθεί με εναλλακτικές μορφές για τη μεταφορά των αγορών του. Μην ξεχνάμε λοιπόν ότι οι πλαστικές σακούλες είναι σαν τα διαμάντια – κοστίζουν ακριβά και είναι παντοτινές!
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις περιβαλλοντικές δράσεις της ευρωπαϊκής ένωσης μπορείτε να επισκεφτείτε το euroactiv, το ελληνικό πόρταλ ενημέρωσης αφιερωμένο αποκλειστικά σε ειδήσεις με ευρωπαϊκό περιεχόμενο (http://euractiv.gr/euractivgr) και τον ιστότοπο της ευρωπαϊκής ένωσης (http://europa.eu/index_en.htm )
Περισσότερες πληροφορίες για το κίνημα «πλαστική πανούκλα» (http://www.earthresource.org/campaigns/capp/capp-overview.html)
Για πληροφορίες του κόστους της πλαστικής σακούλας καθώς και λύσεις για την αντικατάσταση της, από τη πλευρά των καταστηματαρχών: (http://www.noplasticbags.org.au/plasticBags/factsFigures.aspx )
Γράφει ο Αλέξανδρος Ζέρβας