Κατά τη διάρκεια μιας μαθηματικής πράξης, μετέχει ενεργά το σώμα μας. Συγκεκριμένα,
Ο καρδιακός παλμός αυξάνεται όταν βρισκόμαστε σε συγκινησιακή φόρτιση και ειδικά όταν αντιμετωπίζουμε αγχογόνες καταστάσεις (π.χ. πανελλήνιες εξετάσεις). Είναι πολύ πιθανό λοιπόν, η καρδιά του εξεταζόμενου να χτυπά τόσο δυνατά, όσο κάποιου ατόμου που εκτελεί μια ήπια σωματική άσκηση. Η έντονη σκέψη, ο προβληματισμός, η προσπάθεια ανάκλησης πληροφοριών και ο ενθουσιασμός οδηγούν στη διαστολή της κόρης των ματιών. Αυτό συμβαίνει επειδή το νευρικό σύστημα ελέγχει τους μυς των ιρίδων, με απόληξη την ακούσια διαστολή τους (μέχρι και 50% του αρχικού τους μεγέθους).
Όπως γίνεται κατανοητό, το σώμα κινητοποιείται και συμμετέχει ενεργά στην επίλυση ενός μαθηματικού προβλήματος. Με βάση αυτή τη θεώρηση, δεν θα ήταν υπερβολικό να πούμε ότι οι μαθητές κουράζονται τόσο πνευματικά, όσο και σωματικά, ειδικά κατά τη διάρκεια των εξετάσεων. Επίσης, όπως γίνεται αντιληπτό, ο μαθητής με άρτια φυσική κατάσταση έχει καλύτερη επίδοση, καθώς το σώμα του δύναται να λειτουργήσει ομαλά σε καταστάσεις ψυχοσωματικής πίεσης (νοῦς ὑγιής ἐν σώματι ὑγιεῖ).
Επιμέλεια: Συντακτική ομάδα του Site
Πηγή: Kahneman D. (2011). Σκέψη, αργή και γρήγορη. Εκδόσεις Κάτοπτρο