Την Πέμπτη 9/6 οι Α΄ και Β΄ τάξεις επισκέφτηκαν την περιοχή της Κρύας!
Τα παιδιά της Α΄ τάξης, στα πλαίσια του προγράμματος από τα εργαστήρια δεξιοτήτων, γνώρισαν από κοντά τα μνημεία του τόπου τους.
Τα παιδιά της Β΄ τάξης στα πλαίσια της Μελέτης Περιβάλλοντος, έμαθε για τη χλωρίδα και την πανίδα της περιοχής της Κρύας.
Είδαμε από κοντά το κάστρο τις πηγές της Κρύας, την περιοχή όπου εικάζεται ότι βρισκόταν το Τροφώνειο Μαντείο και το Θέατρο της Κρύας.
Γνωρίσαμε τον μύθο της Έρκυνας η οποία ήταν κόρη του Τροφωνίου και στενή φίλη της Περσεφόνης, που χάθηκε αναζητώντας τη χαμένη της χήνα!!!
Το κάστρο της Λιβαδειάς
Πάνω από την πόλη, στο φύσει οχυρό λόφο του Προφήτη Ηλία, βρίσκεται το κάστρο της.
Το κάστρο (τα περισσότερα από τα ορατά λείψανα χρονολογούνται στην περίοδο κατά την οποία κύριοι της πόλης ήταν οι Καταλανοί, το 14ο αιώνα) έχει τριγωνικό σχήμα και τρεις περιβόλους.
Στο εσωτερικό του πρώτου περιβόλου, όπου βρισκόταν η καταλανική πόλη της Λιβαδειάς, δε διατηρούνται κτίρια.
Ο δεύτερος περίβολος είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακός, με ένα ισχυρό τείχος που προστατεύεται από τρεις ορθογώνιους πύργους.
Το μοναδικό κτίριο που διατηρείται σήμερα εντός του δεύτερου περιβόλου είναι ένα μικρό διώροφο οικοδόμημα.
Στον όροφο του οικοδομήματος αυτού στεγάζεται η εκκλησία της Αγίας Σοφίας, στο δε ισόγειό του η εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας.
Οι πηγές της Κρύας
Ένας ακόμη πόλος έλξεως για τους επισκέπτες της Λιβαδειάς είναι η περιοχή των πηγών του ποταμιού της Έρκυνας (η Έρκυνα ήταν η όμορφη κόρη του Τροφωνίου και στενή φίλη της Περσεφόνης, που χάθηκε αναζητώντας τη χαμένη της χήνα), γνωστή ως Κρύα.
Τροφώνειο Μαντείο
Ή Λιβαδειά
είναι η αρχαία πρωτεύουσα της Βοιωτίας, και δεν ονομάζεται έτσι επειδή υπάρχουν εκεί
λιβάδια. Στην βαθιά αρχαιότητα, όπως γράφει ο Παυσανίας υπήρχε εκεί μία πόλη με
την ονομασία Μήδεια και ήταν χτισμένη στον «πράσινο λόφο». Αργότερα, σύμφωνα με
την μυθολογική παράδοση, ο Αθηναίος Λέβαδος ίδρυσε μία πόλη στην πεδιάδα, η
οποία πήρε το όνομα της από τον κτήτορα της και ονομάστηκε Λιβαδεία και πολύ
αργότερα το τοπωνύμιο παραφράστηκε και έγινε «Λιβαδειά».
Στους ιστορικούς χρόνους η πόλη έγινε ευρύτερα γνωστή στον Ελλαδικό χώρο λόγω
του μυστηριακού μαντείου του Τροφωνίου. Στο αρχαίο Τροφώνιο Άντρο
ταξίδευαν από παντού και ζητούσαν μελλοντολογικούς χρησμούς πάρα πολλοί
άνθρωποι
Ένα από τα λιγότερα γνωστά μαντεία της αρχαιότητος, αν και το πιο αξιοπερίεργο
ίσως απ' όλα, είναι το Τροφώνιο Μαντείο.
Δεν μοιάζει με κανένα από τα άλλα. Ο χρηστηριαζόμενος μπορούσε δηλαδή να
ακούσει ο ίδιος την φωνή του πνεύματος να ομιλεί, χωρίς να είναι σε κατάσταση
εγκοιμήσεως, ή μπορούσε ακόμη να δεί φοβερά οράματα, όντας σε πλήρη εγρήγορση!
Το Τροφώνιο Μαντείο βρίσκεται στις παρυφές της Λειβαδιάς, εκεί που αναβλύζουν
οι πηγές της Ερκύνας. Η Έρκυνα ήταν νύμφη, φίλη της Περσεφόνης. Στον ίδιο τόπο
λειτουργούσε κάποτε επί αιώνες ένα υπόγειο μαντείο, που ήταν τόσο υποβλητικό,
ώστε οι χρηστηριαζόμενοι μετά την επίσκεψή τους σ΄αυτό να χάνουν τα λόγια τους
και το γέλιο τους. Διότι από τους αρχαίους συγγραφείς μαρτυρείται, ότι όποιος
εισερχόταν στο μαντείο τούτο, έχανε για λίγο καιρό τον εαυτόν του και πάθαινε
κάποια κατάθλιψη -για όποιον ήταν σκυθρωπός, υπήρχε η ρήση "εκ του
Τροφωνίου μεμάντευται". Το μόνο που υπενθυμίζει στον σημερινό επισκέπτη
ότι ο τόπος ήταν κάποτε ιερός, είναι οι έγγλυφες κόγχες που υπάρχουν δίπλα στις
πηγές της Έρκυνας.
Χρειαζόταν προετοιμασία ημερών, ώστε να καθαρθεί και σωματικά και ψυχικά. Πρώτα προσευχόταν και έκανε λουτρά στα ψυχρά νερά του ποταμού. Κατόπιν προσέφερε θυσίες στον Τροφώνιο και στους θεούς Δία, Ήρα, Κρόνο, Απόλλωνα και Δήμητρα. Την κρίσιμη νύχτα, πρίν την κάθοδο στον λεγόμενο "Λάκο του Αγαμήδη", oδηγείτο ο χρηστηριαζόμενος έπινε νερό από τις δύο πηγές που ήταν δίπλα.
Η μία
λεγόταν της Λήθης, για να ξεχάσει ο χρηστηριαζόμενος ό,τι τον βάραινε και η
άλλη της
Μνημοσύνης, για να θυμάται ό,τι δει και ακούσει στο Μαντείο.
Πηγαίνοντας με συνοδεία στο Μαντείο έκανε μια τελευταία προσευχή εμπρός σ΄ ένα
άγαλμα του Διός, έργο του Δαιδάλου.
Σ' αυτό το μέρος λέγεται πως όταν εισέρχονταν με έναν ομολογουμένως
παράξενο τρόπο (αναρόφησση από μία τρύπα στο έδαφος;) κάποιος κάνοντας ένα
ταξίδι σε έναν αλλόκοτο υπόγειο κόσμο, μπορούσε να πληροφορηθεί για την
απάντηση οποιασδήποτε ερώτησης. Για να εισέλθει κανείς στο Τροφώνιο Άνδρο θα
έπρεπε να ακολουθήσει ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής για λίγες μέρες, όπως
υπεδείκνυαν οι ιερείς του μαντείου και μετά να ξεναγηθεί σε αυτό το γεμάτο
ερωτηματικά κόσμο.
Όσοι έβγαιναν από αυτό, τους απαγορεύονταν να μιλήσουν για αυτό που έζησαν
εκεί, κι αν παρέβαιναν αυτή τη συμφωνία το τίμημα ήταν η ζωή τους. Συνήθως
έβγαιναν από εκεί μέσα μετά από χρονικό διάστημα 2-3 ημερών μέσα από την ίδια
τρύπα από την οποία έμπαιναν (ο τρόπος εξόδου τους από αυτή ήταν ανάλογος με
αυτόν της εισόδου τους: έβγαιναν με ορμή από εκεί μέσα σαν να τους εξωθούσε μία
μεγάλη αντιβαρυτική δύναμη;) ήταν πολύ ζαλισμένοι, σαν αποχαυνωμένοι και
μπορούσαν να συνέλθουν μόνο ακολουθώντας κάποιες οδηγίες που τους έδιναν οι
ιερείς. Αυτά που είδαν, άκουσαν και έμαθαν μέσα στο Τροφώνιο οι επισκέπτες, δεν
επιτρεπόταν να τα διηγηθούν σε τρίτους.
Η αληθινή
μαντική σπηλιά του Τροφώνιου στη Λιβαδειά, δεν έχει ανακαλυφθεί.
Στη Λιβαδειά
υπάρχει ακόμη το ρολόι που δώρισε ο Βρετανός διαβόητος αρχαιοκάπηλος λόρδος
Έλγιν. Το δώρο
αυτό δόθηκε στην πόλη για να καλοπιάσει τους Τούρκους αγάδες για της ανασκαφές
που έκανε το 1803 στον χώρο του Τροφωνίου.
Το εκκλησάκι της Αγίας Ιερουσαλήμ που βρίσκεται χτισμένο σε απόκρημνους βράχους κοντά στη σπηλιά της Ζωοδόχου Πηγής. Ο επισκέπτης για να φτάσει στο εκκλησάκι πρέπει να ανέβει περίπου 700 σκαλοπάτια.
Φαίνεται ότι στη σπηλιά αυτή κατοικούσε Ιεροσολυμίτης Μοναχός ή ασκητής. Στα χρόνια της τουρκικής σκλαβιάς το εκκλησάκι αυτό χρησιμοποιήθηκε σαν καταφύγιο των κατοίκων της Αμφίκλειας και λέγεται ότι εδώ είχε το καραούλι του ο Οδυσσέας Ανδρούτσος.